De laatste jaren doet zich een kentering voor in de omgang met het landschap. Een drietal ontwikkelingen is hierbij van belang:

• De ecologische hoofdstructuur vormt de kern van het Nederlandse natuurbeleid. De Ecologische hoofdstructuur is een samenhangend netwerk van bestaande en nog te ontwikkelen natuur-gebieden en bestaat uit kerngebieden, natuurontwikkelingsgebieden en verbindingszones. Beekdalen met bijbehorende begroeiing, zoals de Oostrumse beek, zijn voorbeelden van verbindingszones.
• In de Ruimtelijke wetgeving is vastgelegd dat het areaal aan natuurgebieden en de kwaliteit van de natuur onveranderd moet blijven. Als door een ingreep, bijvoorbeeld voor stedelijke ontwikkeling of infrastructuur, natuur verloren gaat, moet deze met behulp van een compensatieplan elders worden hersteld.
• De visie van het waterbeheer is veranderd van een visie waarin economische aspecten centraal stonden naar een visie waarbij natuurlijk waterbeheer steeds belangrijker wordt. In het huidige waterbeheer geven we watersystemen meer ruimte en worden natuurlijke processen herstelt, waardoor de ecologische en ruimtelijke kwaliteit aanmerkelijk verbeterd kan worden.

Op grond van deze drie ontwikkelingen is er in 2005 voor gekozen een gedeelte van het beekdal van de Oostrumse beek opnieuw in te richten als natuurgebied, de Leunse Paes. Waterschap Peel en Maasvallei, Staatsbosbeheer en de Gemeente Venray hebben in 2005 een begin gemaakt met de uitvoering van het Project Leunse Paes. In afbeelding 27 is de uitwerking van het herinrichtingsplan weergegeven.

De levensader van dit natuurgebied is de Oostrumse beek. Deze heeft hier weer een kronkelende loop gekregen. In de nieuw slingerende beek, legt het water een twee keer langere afstand af dan voorheen.

De Oostrumse beek mag weer haar eigen gang gaan. Stuwen en obstakels in een groot deel van de beek zijn verwijderd, zodat ook trekkende vissen vrij baan hebben. Doordat de beek meer water vasthoudt, hebben de gronden langs de beek een hogere waterstand gekregen, hetgeen gunstig is voor diverse planten die gevoelig zijn voor verdroging.

Deze ontwikkeling slaat meer vliegen in een klap. De beek houdt namelijk meer water vast, voert het geleidelijker af en levert daarmee een bijdrage aan duurzaam waterbeheer. De hogere grondwaterstand en het extensieve gebruik van het gebied biedt meer kansen voor de natuur. Tenslotte biedt het gebied de mogelijkheid tot extensieve recreatie in het groen in de directe nabijheid van de kernen Venray en Leunen.

Tijdens de graafwerkzaamheden aan de beek, kwam men op veel plaatsen puin tegen. Dit puin is afkomstig van een van de psychiatrische inrichtingen van Venray, te weten Sint Servatius. De grond bij de ingang vanaf de baggerweg was vroeger van Sint Servatius.

Tijdens de tweede wereldoorlog werden verschillende gebouwen van de inrichting vernietigd. Om van het puin van deze gebouwen af te komen, werd na de oorlog een spoortje aangelegd en daarmee werd het puin van de psychiatrische inrichting naar de Leunse Paes vervoerd. In het weiland werden diepe sleuven gegraven, waarin het puin werd gestort.

Bij de herinrichting van de Leunse Paes, 7 jaar geleden door Staatsbosbeheer, heeft men al het puin dat men tegen kwam op een hoop gegooid bij de ingang van het natuurgebied aan de Baggerweg. Deze bult puin bedekte men met een laag vruchtbare grond, die vrij kwam bij de herinrichting van de beek en de zijkanten van de bult werden beplant met bomen en struiken.