We komen in de vroege lente terug in de Leunse Paes. De knoppen van de bomen en struiken staan op springen. We proberen enkele bomen en struiken te determineren aan de hand van de knoppen. Dit is een uitdagende klus, waar we wel een tijdje mee bezig zijn. We determineren een els, een sleedoorn en een Gelderse roos. (We dachten in eerste instantie dat het een vlier was. Tijdens het determineren ontdekten we dat de struik geen zacht wit merg had, maar juist gelig merg en twee eindknoppen aan de takken. Conclusie een Gelderse roos). Zo zie je: nooit te snel oordelen, maar eerst goed onderzoeken.

Eén struik is gemakkelijk te herkennen: de hazelaar (afbeelding 1). Aan de hazelaar hangen de mannelijke katjes uitdagend te pronken. Na goed onderzoek ontdekken we ook een paar van de minieme vrouwelijke bloeiwijzen: knoppen omgeven door knopschubben, waaruit rode draadvormige stempels steken.

De hazelaar is duidelijk een plant waar de pollenvector de wind is. De plant produceert veel stuifmeel, dat erg licht is. De vrouwelijke bloem is onopvallend, ruikt niet en produceert geen nectar. Veel vroegbloeiende bomen en struiken zijn windbestuivers. Ze bloeien meestal voordat het blad zich ontwikkelt.

Na een aarzelend begin, barst het leven in de lente in alle hevigheid los. Bladeren ontwikkelen zich snel en in een mum van tijd staat de hele weide vol bloeiende planten. Een vroege bloeier is veldkers, die we veelvuldig aantreffen. Her en der staan polletjes boerenwormkruid en rozetten van akkerdistels. Ook zien we veel paardenbloemen, speenkruid en paarse dovenetel en bij de beek staat een flinke dotterbloem met felgele bloemen te bloeien (afbeelding 2). Even verderop zien we de pinksterbloem, echte koekoeksbloem en look zonder look.

De Sleedoorn staat volop in bloei (afbeelding 3). De zijtakjes van de sleedoorn werden vroeger gebruikt voor het dichtrijgen van worsten. Ze worden daarom vaak worstenpennen genoemd.

De kardinaalsmuts zit vol knoppen. Er is nog geen teken van de aanwezigheid van de rupsen van stippelmotten, die deze struiken vaak helemaal kaalvreten.

Hondsdraf vormt een paars kleed langs de rand va het droge bos en het pad in het oerbos.

De vogels die in het gebied zijn gebleven laten steeds duidelijker hun kenmerkende zang horen. Eind februari/begin maart is goede tijd om te beginnen met vogels herkennen in het veld. Nog niet alle vogels zijn aanwezig en de vogels die wel aanwezig zijn, beginnen net te zingen. Je kunt de verschillende geluiden goed herkennen. In deze vroege periode van het jaar, zingen de vogels ook nog niet hun hele deuntje. Ook vogels moeten er weer in komen en eerst hun keeltjes smeren, voordat ze volop zingen.

Onder begeleiding van een ervaren vogelgids horen en zien we een groot aantal vogels.

Bij de Bult horen we het winterkoninkje, het roodborstje, de heggenmus, de roffel van de bonte specht, de zanglijster. De groenling horen we niet maar die zit open en bloot op een takje. Bij de beek spotten we de fazant en de rietgors.

Nabij het droge bos en bij de weide zien en horen we de volgende vogels: grauwe gans, gaai, buizerd, grote zilverreiger, ekster, merel, vink, nijlgans, groene specht, staartmees en koolmees.

In het moerasbos horen en zien we (sporen van) de volgende vogels: duiven, buizerd, boomkruiper, eenden, bonte specht en boomklever.

Later in het seizoen komen de trekvogels weer uit het zuiden. Als eerste horen we de tjiftjaf in het gebied, later gevolgd door vele andere vogels.

Ons hoogtepunt is de aankomst van een ooievaar in het gebied, die op zoek is naar een geschikte nestplaats (afbeeldingen 4 en 5). Hij landt op de drie omgekeerde bomen, die de samenwerking symboliseren tussen de gemeente, het waterschap en Staatsbosbeheer. Deze bomen worden ook wel het ooievaarsnest genoemd, omdat de wortelkluiten op een ooievaarsnest lijken. Helaas is het nest niet hoog genoeg en is deze imposante vogel niet gebleven om daadwerkelijk te nestelen.